7 dagen Leh-Ladakh
Blijf op de hoogte en volg Celine
08 Oktober 2012 | India, Jaisalmer
Net terug van drie dagen hikken in de bergen. Ik ben helemaal stijf. Het was best pittig! Vooral om de berg omhoog was erg zwaar. Je merkt dan echt dat je zuurstof te kort hebt en je hijgt als een malle, misselijk en ontzettend koud!!!!. Maar ik heb het gehaald! Gister was de hoogste top was op 4920 m! Dit is ongeveer even hoog als de Mont Blanc! Echt een overwinning!
Ik ben alleen gegaan met een gids. Er zou eerst een koppel mee gaan. Maar die hadden afgemeld. Maar dit was op zich geen probleem. Want tijdens de trekking kwamen we een andere groep tegen. Een groep met 3 mensen uit de USA, 2 mensen uit Australie en hun vrouwelijke gidsen. Er is een organisatie binnen Leh waar je met vrouwelijke gidsen op pad kan. Ladakh is zeer geemancipeert. Men vindt het belangrijk dat vrouwen een goede baan hebben en zichzelf kunnen redden. Vrouwen blijven niet thuis achter het fornuis, zoals andere delen in India!
Om 9 uur 's ochtend nam ik kennis met mijn gids. Hij is een Tibetaan heeft in Nepal en omgeving Singrar gegids. Hij verteld dat hij niet meer terug kan naar Tibet omdat het te gevaarlijk is voor hem. Hij heeft zijn familie als 12 jaar niet gezien of gesproken. Wel erg!Ook is hij erg verkouden, dus was echt bikkelen voor hem!
We worden eerst met d taxi naar de eerste plek gebracht en de tocht kan beginnen. Ik dacht dat bergen alleen maar grijs waren, maar ik heb echt verschillende kleuren voorbij zien komen; paars, blauw, groen, geel. Echt super mooi om te zien!
Na vijf uur lopen komen we bij onze eerste homestay aan. Hier ontmoet ik een andere groep mensen. Ik merk dat ik toch wat last begint te krijgen van de hoogte en heb een beetje hoofdpijn. Na even slapen trekt dit gelukkig snel weg. Maar wat is het koud!!! Gelukkig zijn er warme dekens! Iedereen zit met zijn dekentje en een bakje thee wat met elkaar te kletsen.
De gastvrouw dient het eten op. We krijgen een lekkere groentsoep en daarna Dahl (linzen), aardappelen en rijst. Mijn eetlust is ver te zoeken. Gelukkig gaat de soep er goed in.
De 'toiletten' zijn echt te grappig! het is gewoon een gat in de grond. Als je klaar bent staat er in de hoek een schep, zodat je er wat zand overheen kan strooien
De volgende ochtend krijgen we rond 7.30 ontbijt. Dit is chapati met jam en thee. Met mijn gids gaat het wat beter. Hij heeft alleen wat last van zijn keel. Mijn gids zet goed de pas erin. We gaan weer op pad voor de volgende 5 uur naar het plaatsje Shingo. Onderweg passeer ik een hoogte van 4920m! Dit was echt zwaar! Eenmaal de deze hoogte gepasseerd te hebben was het alleen maar bergafwaarts naar Shingo. Ik was kapot en moest nog een uur lopen. Maar gelukkig ging berg afwaarts met beter af en voelde ik me beetje bij beetje beter. Het was net of ik die berg afrende! Eindelijk waren we in Shingo! ik kon niet meer. Mijn vingers waren opgezwollen van de hoogte en de kou. We gingen de homestay in en ik ben gelijk op mijn matrasje op de grond geploft en viel gelijk in slaap. De andere groep kwam later aan. Hun deden het iets rustiger aan, hadden een minder speedy gids!. Nadat ik wat geslapen had voelde ik me weer zo fris als een hoentje. In de woonkamer heb ik met de meiden (gidsen van de andere groep) en de 3 mensen uit de USA heel de avond gekaart. En uiteraard werd ook ook vals gespeeld. Zo rond een uur of half negen is het bedtijd. Ik slaap bij de vrouwelijke gidsen in de kamer. Ze willen graag wat Nederlandse woordjes weten dus ik geef ze een lesje Nederlands.
De volgende ochtend zeg ik de groep gedag. Zij lopen nu een andere route. Het is nu alleen maar bergafwaarts en dit gaat me makkelijk af. Alleen mijn gids is moe en heeft wat last van zijn verkoudheid. Het landschap is echt schitterend! We lopen eerst door een vallei met bommpjes en riviertjes. Het is wel droog, omdat dit woestijn bergen zijn. Af en toe zie op de toppen sneeuw liggen of zie je stof wegwaaien!
Na vijf uur lopen komen we in het eindpunt Chilling aan. Met een kabelbaan moeten we de Indusrivier oversteken. Deze rivier is echt super blauw! Aan de overkant wacht de taxichauffeur op ons. We drinken nog en thee en dan neem ik afscheid van mijn gids. Ik wens hem veel beterschap en bedankt hem voor deze fantastische trekking!
De nadere dagen ben ik naar een klooster in Thicksey geweest. Dit was ook erg de moeite waard. Met een lokaal bus ben ik daar naar toe gegaan. Het is echt een ervaring om in een localbusje te zitten! de mesnen zijn ok zo lief en helpen je wanneer je uitmoet stappen. Ik ladakh heb je geen bushaltes. Als je eruit wil geeft je een seintje en de bus stopt.
In Thicksey aangekomen hangt er een monnik uit het raam. Ik word uitgenodigt om binnen bij heem een theetje te drinken. Dit sla ik natuurlijk niet af!Na de thee heb ik het klooster bekeken. Vervolgens kon ik meerijden met een groep onderzoekers die wandschilderingen in het klooster bestudeerden .Zij kwamen van d Universiteit uit Delhi. Tijdens de rit willen ze allles van me weten, over mij familie en hoe dingen gaan in Nederland. Grapjes worden erg gewaardeerd!
De dag ervoor ontmoet ik tijdens mij ontbijt twee Israeliers en een meisje uit Austrlie. Ik word uitgenodigt om bij hen te komen zitten. Ze besluiten om die dag naar een school te gaan. Ik had nog geen plannen dus ik ga met ze mee. De school is een prive school en is opgericht door Boeddisten. Ondanks dat deze school Boedistisch is, zijn Moslims ook welkom. Je ziet dan ook een foto van de Dalai Lama en foto van Moskee in Mekka. We beginnen bij de kleuters. Dit is echt te leuk. Ze willen allemaal op de foto en poseren voor mijn camera. Vervolgens is het luchtijd. Er wordt eerst begonnen met een liedje 'Smakelijk eten' in het Ladakisch. Vervolgns gaan we kijken bij de pubers. Je zou denken dat het hier in d bergen heel anders zou zijn. Dat in zo'n Boedistische school alles sober en rustig is. Dit is niks dan waar. Je merkt dat deze kinderen net als ons zijn. Tafels zijn ondergekalkt en op de muur staat 'class is boring'!
We mogen in de lerarenkamer zitten. Daar zit een monnik. Maar de leraren onder elkaar gaan amicaal met elkaar om. We mogen een les Engels mee kijken. Ook dit is niet verschillende in vergelijking hoe ik Engels heb gehad.
Kortom erg leuk om een dagje school mee te maken en te merken dat op ongeveer 3500 m hoogte mensen hetzelfde zijn als de mensen die 3,5 m (Breda) wonen!
Morgenochtend vlieg ik naar Goa en moet ik Leh- Ladakh verlaten! Had hier nog wel wat langer willen blijven. Het is hier zo mooi en de mensen zijn hier zo vriendelijk!
In Goa alleen strand en wat Yoga. Even uitrusten van het Ladakisch avodntuur. Ik ben benieuwd hoe ik morgen mijn bed uitkom. Heb nu al spierpijn. AU!
Ik ben alleen gegaan met een gids. Er zou eerst een koppel mee gaan. Maar die hadden afgemeld. Maar dit was op zich geen probleem. Want tijdens de trekking kwamen we een andere groep tegen. Een groep met 3 mensen uit de USA, 2 mensen uit Australie en hun vrouwelijke gidsen. Er is een organisatie binnen Leh waar je met vrouwelijke gidsen op pad kan. Ladakh is zeer geemancipeert. Men vindt het belangrijk dat vrouwen een goede baan hebben en zichzelf kunnen redden. Vrouwen blijven niet thuis achter het fornuis, zoals andere delen in India!
Om 9 uur 's ochtend nam ik kennis met mijn gids. Hij is een Tibetaan heeft in Nepal en omgeving Singrar gegids. Hij verteld dat hij niet meer terug kan naar Tibet omdat het te gevaarlijk is voor hem. Hij heeft zijn familie als 12 jaar niet gezien of gesproken. Wel erg!Ook is hij erg verkouden, dus was echt bikkelen voor hem!
We worden eerst met d taxi naar de eerste plek gebracht en de tocht kan beginnen. Ik dacht dat bergen alleen maar grijs waren, maar ik heb echt verschillende kleuren voorbij zien komen; paars, blauw, groen, geel. Echt super mooi om te zien!
Na vijf uur lopen komen we bij onze eerste homestay aan. Hier ontmoet ik een andere groep mensen. Ik merk dat ik toch wat last begint te krijgen van de hoogte en heb een beetje hoofdpijn. Na even slapen trekt dit gelukkig snel weg. Maar wat is het koud!!! Gelukkig zijn er warme dekens! Iedereen zit met zijn dekentje en een bakje thee wat met elkaar te kletsen.
De gastvrouw dient het eten op. We krijgen een lekkere groentsoep en daarna Dahl (linzen), aardappelen en rijst. Mijn eetlust is ver te zoeken. Gelukkig gaat de soep er goed in.
De 'toiletten' zijn echt te grappig! het is gewoon een gat in de grond. Als je klaar bent staat er in de hoek een schep, zodat je er wat zand overheen kan strooien
De volgende ochtend krijgen we rond 7.30 ontbijt. Dit is chapati met jam en thee. Met mijn gids gaat het wat beter. Hij heeft alleen wat last van zijn keel. Mijn gids zet goed de pas erin. We gaan weer op pad voor de volgende 5 uur naar het plaatsje Shingo. Onderweg passeer ik een hoogte van 4920m! Dit was echt zwaar! Eenmaal de deze hoogte gepasseerd te hebben was het alleen maar bergafwaarts naar Shingo. Ik was kapot en moest nog een uur lopen. Maar gelukkig ging berg afwaarts met beter af en voelde ik me beetje bij beetje beter. Het was net of ik die berg afrende! Eindelijk waren we in Shingo! ik kon niet meer. Mijn vingers waren opgezwollen van de hoogte en de kou. We gingen de homestay in en ik ben gelijk op mijn matrasje op de grond geploft en viel gelijk in slaap. De andere groep kwam later aan. Hun deden het iets rustiger aan, hadden een minder speedy gids!. Nadat ik wat geslapen had voelde ik me weer zo fris als een hoentje. In de woonkamer heb ik met de meiden (gidsen van de andere groep) en de 3 mensen uit de USA heel de avond gekaart. En uiteraard werd ook ook vals gespeeld. Zo rond een uur of half negen is het bedtijd. Ik slaap bij de vrouwelijke gidsen in de kamer. Ze willen graag wat Nederlandse woordjes weten dus ik geef ze een lesje Nederlands.
De volgende ochtend zeg ik de groep gedag. Zij lopen nu een andere route. Het is nu alleen maar bergafwaarts en dit gaat me makkelijk af. Alleen mijn gids is moe en heeft wat last van zijn verkoudheid. Het landschap is echt schitterend! We lopen eerst door een vallei met bommpjes en riviertjes. Het is wel droog, omdat dit woestijn bergen zijn. Af en toe zie op de toppen sneeuw liggen of zie je stof wegwaaien!
Na vijf uur lopen komen we in het eindpunt Chilling aan. Met een kabelbaan moeten we de Indusrivier oversteken. Deze rivier is echt super blauw! Aan de overkant wacht de taxichauffeur op ons. We drinken nog en thee en dan neem ik afscheid van mijn gids. Ik wens hem veel beterschap en bedankt hem voor deze fantastische trekking!
De nadere dagen ben ik naar een klooster in Thicksey geweest. Dit was ook erg de moeite waard. Met een lokaal bus ben ik daar naar toe gegaan. Het is echt een ervaring om in een localbusje te zitten! de mesnen zijn ok zo lief en helpen je wanneer je uitmoet stappen. Ik ladakh heb je geen bushaltes. Als je eruit wil geeft je een seintje en de bus stopt.
In Thicksey aangekomen hangt er een monnik uit het raam. Ik word uitgenodigt om binnen bij heem een theetje te drinken. Dit sla ik natuurlijk niet af!Na de thee heb ik het klooster bekeken. Vervolgens kon ik meerijden met een groep onderzoekers die wandschilderingen in het klooster bestudeerden .Zij kwamen van d Universiteit uit Delhi. Tijdens de rit willen ze allles van me weten, over mij familie en hoe dingen gaan in Nederland. Grapjes worden erg gewaardeerd!
De dag ervoor ontmoet ik tijdens mij ontbijt twee Israeliers en een meisje uit Austrlie. Ik word uitgenodigt om bij hen te komen zitten. Ze besluiten om die dag naar een school te gaan. Ik had nog geen plannen dus ik ga met ze mee. De school is een prive school en is opgericht door Boeddisten. Ondanks dat deze school Boedistisch is, zijn Moslims ook welkom. Je ziet dan ook een foto van de Dalai Lama en foto van Moskee in Mekka. We beginnen bij de kleuters. Dit is echt te leuk. Ze willen allemaal op de foto en poseren voor mijn camera. Vervolgens is het luchtijd. Er wordt eerst begonnen met een liedje 'Smakelijk eten' in het Ladakisch. Vervolgns gaan we kijken bij de pubers. Je zou denken dat het hier in d bergen heel anders zou zijn. Dat in zo'n Boedistische school alles sober en rustig is. Dit is niks dan waar. Je merkt dat deze kinderen net als ons zijn. Tafels zijn ondergekalkt en op de muur staat 'class is boring'!
We mogen in de lerarenkamer zitten. Daar zit een monnik. Maar de leraren onder elkaar gaan amicaal met elkaar om. We mogen een les Engels mee kijken. Ook dit is niet verschillende in vergelijking hoe ik Engels heb gehad.
Kortom erg leuk om een dagje school mee te maken en te merken dat op ongeveer 3500 m hoogte mensen hetzelfde zijn als de mensen die 3,5 m (Breda) wonen!
Morgenochtend vlieg ik naar Goa en moet ik Leh- Ladakh verlaten! Had hier nog wel wat langer willen blijven. Het is hier zo mooi en de mensen zijn hier zo vriendelijk!
In Goa alleen strand en wat Yoga. Even uitrusten van het Ladakisch avodntuur. Ik ben benieuwd hoe ik morgen mijn bed uitkom. Heb nu al spierpijn. AU!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
