Chinese vakantiegangers en een lange treinreis

Palmbomen, kokosnoten, witte stranden en azuur blauwe zee. Welkom op het Chinese eiland Hainan! Het Hawai van Azie! Een vakantieoord wat erg populair is bij de Chinezen en Russen.
Gelukkig is het nu laagseizoen dus valt het nu mee met het toerisme. Wel zie je overal borden en eettentjes in het Russisch. Ik word vaak ook aangesproken in het Russisch. Blijkbaar heb ik de Russische looks ofzo en lijk ik op een Olga.

Afgelopen maandag aangekomen in de hoofdstad Haikou. Helaas was het daar flink bewolkt en ben ik na een overnachting vetrokken naar het plaatsje Sanya, wat in het zuiden ligt van het eiland. In de hoop dat ik daar goede golven zal treffen om te leren surfen. Maar helaas tot nu toe geen goede swell voor een surflesje. Hopelijk dat er morgen goede golven zijn, maar dit is nog even afwachten.

Aangekomen in het hostel werd ik gelijk opgevangen door twee Chinese meisjes die hier op relaxvakantie zijn. Het enige wat zij doen is slapen, mooi wezen en naar het strand. Aan de bar in de schaduw natuurlijk. Chinezen willen niet het gewilde kleurtje wat wij willen hebben.
Op het strand zie je met name de vrouwen geheel bedekt rond lopen. Ik zag zelfs een Chinees met een fel groene bivak muts op in de zee zwemmen.
Daarnaast zijn Chinezen ontzettend camerageil. Er lopen zelfs fotografen rond op het strand waar je voor een prijsje op de foto kan en waarbij je verschillende poses krijgt aangereikt om zo goed mogelijk op de foto te staan. Echt orgineel zijn de poses niet. Iedereen staat er hetzelfde lekker geposeerd op. Natuurlijk hebben zij zelf ook hun eigen camera of iphone waar zij zichzelf en hun vakantiemomentje vast kunnen leggen.
Wat ik ook veel gezien heb, is dat Chinezen het fantastisch vinden om zichzelf of een ander in te graven in het zand. Vandaag zag ik een Chinees ingegraven in het zand met zeewier op zijn gezicht.
Ook zie wat oudere mannetjes wat stretch oefeningen doen in hun mooie felgekleurde oranje zwembroek. En aan het einde van het strand liggen mannetjes in een reetveter, lekker wijdbeens te zonnen. Sommigen zelfs zonder slip aan met hun piemel in hun hand.
Olga en Vladimir en hun vrienden waren er ook, hard aan het zonnen, om zo bruin mogelijk terug te keren naar het land van Poetin.
Genoeg te zien hier op het strand van Sanya, van naakt tot goed bedekt.

Voor Hainan was ik in het plaatsje Dali in het zuid-westen van China. Met de nachttrein van Beijing ben ik eerst Kunming gegaan. De treinreis duurde 48 uur. Dus twee nachten in de trein, wat eigenlijk best lang was. Maar goed, ik wilde graag de Chinese trein ervaren en dat heb ik dan ook gedaan. Achteraf gezien was dit echt te lang om tussen alleen maar goochelende, smakende Chinezen te zitten.En trouwens ook slecht voor mijn rug, omdat je alleen maar kan liggen. Een vlucht is sneller en misschien ook wel goedkoper.
Er was in de trein een Chinees meisje die graag Engels met mij wilde praten en gelijk over haar liefdesleven begon. Ze had een man op de chat ontmoet die meer dan 20 jaar ouder was en ze was daarvoor naar Beijing gegaan om hem op te zoeken. Volgens haar echte liefde, alleen niemand weet hiervan en vraagt mij om advies hoe ze het aan haar ouders moet vertellen. Ook wilde ze graag over God praten, maar daar had ik niet zoveel in en heb toen ben ik over een ander onderwerp gaan praten.
Even later kwam er een oud ruziënde echtpaar bij in de trein zitten, wat erg vermakelijk was. Vooral het vrouwtje was echt een felle tante. Heerlijk om die twee zo zien te zitten bekvechten in het Chinees. Daarnaast zat ik met een gehandicapte man in de coupe, die een goedkope zitplek had, maar iedere keer als er een bed vrij was er lekker in ging liggen. De lakens werden trouwens tussendoor niet verschoond, maar dat maakt voor de Chinezen niet uit. Want Chinezen zijn niet vies van elkaar, denk ik dan.

Na een overnachting in Kunming heb ik volgende dag gelijk de bus gepakt naar het plaatsje Dali. Daar aangekomen in het ongelooflijk toeristisch dorpje, duurde het even voordat ik hostel gevonden had. Hostel was echt superrelax, met super aardig en behulpzaam personeel. Zo op het eerste gezicht vond ik Dali echt verschrikkelijk. Veel te toeristisch! Er waren alleen maar shops met toeristische hebbedingetje, zelfs hoedjes met Thailand op, spullen die helemaal niet met de streek te maken hebben en je echt overal te wereld kan kopen. En troepen Chinese vakantiegangers inclusief traditioneel geklede gids. Daarom besloot ik maar sportief een fiets te huren en het meer wat in de buurt lag, om zo te ontkomen aan al dat toeristische gedoe. Het meer rond fietsen is ongeveer 98km. Hier heb ik 2 dagen overgedaan op een echt klein roze Chinees stadsfietsje met een wit mandje.
Langs het meer waren allerlei dorpjes en tuinbouw waar je doorheen kon fietsen. Het leek daar echt een grote volkstuin. Er zaten hele mooi dorpjes met oude Chinese huisjes, maar helaas waar ze daar ook al resort aan het bouwen.
Mijn lunch heb ik genuttigd aan een prachtig terras met uitzicht op het meer. Helaas sprak het personeel geen Engels, maar je hoeft alleen maar in je Chinees woordenboekje rund aan te wijzen en ze komen al met een heerlijke maaltijd aanzetten.
Ik heb een overnachting genomen in Shunanglang en heb daar voor een prikprijsje een vetrelaxe kamer gekregen met een heerlijk bed en televisie. Voor het slapen gaan even gekeken wat er op de Chinese buis was en genoten van een Chinees zang programma.
Ik moet eerlijk zeggen dat de tweede dag niet zo heel interessant was, je zag alleen nog meer bouw. In de grote stad heb ik even weer een break gemaakt. Ook hier spraken ze geen Engels, maar waren ze niet beroerd om mij eten te geven. Ik kreeg echt allerlei snacks, fruit en sapjes. Echt weer zo aardig. Daarbij toegevoegd een briefje met: 'Baitblockfruit giving you, You're welcome in Dali', wat ze waarschijnlijk even op internet opgezocht hadden.

Na mijn fiets avontuur heb een paar dagen niet zoveel gedaan, alleen maar gegeten en in tempel bezocht samen met een Canadees die door Oost-Europa is gereisd en na China ook richting de Filipijnen gaat. Van Dali de trein terug genomen naar Kunming om daar mijn vlucht te pakken naar het tropisch eiland Hainan. In de trein zat ik tegenover een oud smutzig mannetje met een ontstoken oog waar heel de tijd pus uitkwam. Maar hij was wel erg aardig en heeft me geholpen om mijn tas op te bergen. Ook kreeg ik van hem heel de tijd vieze snoepjes aangeboden gekregen, maar ik heb van mijn moeder meegekregen dat ik geen snoep mag aannemen van vreemde mannen, dus heb ik hem vriendelijk bedankt. Wel heb ik een vies mandarijntje aangenomen met veel pitten. Een ding weet ik wel, geen treinreis meer voor mij in China. Mensen zijn wel echt aardig, maar ik vind de mensen echt een beetje vies.

Nu lekker verder relaxen op Hainan en verder het interessante vakantiegedrag van Chinezen en Russen observeren!