De 5-daagse boottocht in Palawan

In Coron ontmoet ik weer Linn, de Zweedse reisgenoot, waar ik de boottrip mee heb geboekt. Samen gaan we naar de kennismaking en komen in een hele leuk groep te echt. Na de presentielijst doorgenomen te hebben, bleken we in de verkeerde groep te zitten. Dus werden snel naar de andere groep gebracht die veel kleiner was en wat saai oogde. Gelukkig konden we van groep veranderen. Achteraf ben ik heel blij dat we dat hebben gedaan, want ik heb echt heel veel lol gehad met deze geweldige groep mensen. Zij waren echt de kers op de taart. De boottrip duurde vijf dagen en bestond uit eten, snorkelen en vermaak. We overnachten op een primitieve base-camps op verschillende eilanden.

De eerste dag kwamen we aan op een eiland met een primitief dorpje waar een festival gaande was. Er zou ook een Filipijns stel gaan trouwen. Maar helaas ging dat niet meer door, omdat de pastoor nog niet klaar was met zijn voorbereidingen. Jammer, want ik had graag een Filipino bruiloft willen meemaken. Gelukkig waren er genoeg andere dingen te zien in het dorpje, zoals 'Cockfighting' en 'Filipino Disco.'

Cockfighting is het evenement in de Filipijnen.Even vertaald hanengevecht. Voordat men denkt dat ik naar een of ander Filipijns porno evenement ben geweest. Iedereen in de Filipijnen heeft zeker wel een haan. In Manila is er zelfs een arena voor Cockfighting en er gaat veel geld hier in om. Cockfighting gaat als volgt; de tegenstanders worden geselecteerd op gewicht en grote. Wanneer er besloten is welke haan met wie gaat vechten, wordt er geld in gezet op de haan waarvan men denkt dat hij gaat winnen. Vervolgens worden er een mes om de poot van de haan gebonden en gaan de twee hanen de arena in. De hanen gaan dan vechten en iedereen gaat uit zijn dak en moedigt de hanen aan. Het is net of je bij een of andere bokswedstrijd ben. Het is echt een grote happening. De haan die verliest gaat naar de keuken van de eigenaar van de winnende haan en wordt bereid in een Filipijns gerecht. De winnende haan wordt weer opgelapt en ingezet bij een volgende wedstrijd. Het klinkt allemaal heel zielig en is het misschien ook wel. Maar wat ik voor de rest wat ik gezien heb, hebben hanen hier wel een goed leven hebben. Ze lopen los rond tussen de palmbomen en krijgen goed eten. Een haan in de Filipijnen is tenminste iemand en heeft status. Het is een held, een gladiator. In Nederland is de haan echt een nobody. Een irritant beest die je te vroeg in de ochtend wakker kukelt. En wij zijn ook niet goed voor onze dieren. Wij stoppen ze in te kleine hokjes en geven ze vieze brokken en hormonen. Ik probeer het niet goed te praten maar wij zijn misschien nog wel slechter!

's Avonds is het tijd voor de Filipino Disco. Het dorpje oogt wat primitief, maar op het plein staan vier grote muziekboxen waar geweldige Filipino disco muziek uit komt. De muziek is echt heel grappig, met allerlei rare piepjes en geluiden.
Er zouden mannen van andere eiland komen om op de disco een vrouwtje te scoren (mee te trouwen). Uiteindelijk weinig mannen van de andere eiland gezien, want ze waren al drie dagen achter elkaar aan het feesten en waren dus moe.
Heel leuk om de mensen zien dansen en om de Filipijnse cha cha cha te zien.

De volgende avond was het karaoke avond. Iedereen zong uit volle borst mee. Coco een van de bemanningsleden van de crew was helemaal fan van Bon Jovi en zette iedere keer zijn Bon Jovi imitatiestem op. Het klonk of hij die dag echt veel te veel gerookt had. Echt heel grappig. Ik heb nog met Mareike uit Duitsland het foute nummer Barbiegril gezongen. Met Stephanie uit Papoa-Ginea Bob Marley. En tot slot met 3 droogkloten uit de U.K. 'Always look on the bright sight of life', waar de tekst voornamelijk heel de tijd hetzelfde is en eigenlijk best saai is om te zingen. Kortom een groot feest.

Coco a.k.a. Pinokkio was de laatste dag van de boottrip jarig. Coco houdt ervan om verhalen net iets anders te maken dan dat ze werkelijk zijn. Vandaar zijn bijnaam Pinokkio. Iedere keer als hij weer met een of ander verhaal komt, pesten we hem met je neus begint te groeien Coco. Ook over zijn leeftijd was iedere keer verschillend en hij moest op zijn telefoontje uitrekenen hoe oud hij was. Hij vertelt dat hij een player is en heel veel meisjes heeft. Want je moet oefenen alvast voor het huwelijk. Hij geeft me mee als tip: Als iemand je niet wil/afwijst, gewoon vrolijk blijven. Ik bedank hem voor deze tip en zal het zeker weten meenemen.Zo grappig! Voor zijn verjaardag had de crew had een mooie roze taart voor hem gemaakt. Voor de rest zorgde de crew met jonge mannen voor veel entertainment. Er wordt sensueel gedanst, de een nog gelikte dan de ander. De heupjes gaan los en er wordt een Micheal Jackson act opgevoerd. Let op Micheal Jackson met accent op de a en o van Jackson.
Ollie onze expeditieleider zorgt voor wat tovertructjes en hele flauwe grapjes waar hij als enige keihard om moet lachen.Waar ik dan weer om moet lachen, omdat het grappig is dat iemand zo hard om zijn eigen grappen lacht. Maar hij vertelt ook informatieve dingen zoals verschillende soorten vissen en de Tyfoon Jolanda. De zwaarste Tyfoon die over de Filipijnen is geweest en enorm schade heeft aangericht. Ik vind Jolanda echt geen naam voor een Tyfoon. Aan de naam Jolanda moet ik meer aan een huisvrouw denken met kort geknipt geverfd haar, die lekker met haar moeder naar de huishoudbeurs gaat, de Prive leest en met een Rotterdams accent praat. Niet aan een vernietigende Tyfoon. Maar dit even terzijde.

Elke dag krijgen we vers gevangen vis te eten. Fe, een Filipijnse uit Amerika, had een tonijn gevangen. Gelijk werd van deze vis Sashimi gemaakt. Verser kan het niet. Daarnaast heb ik zee-egel gegeten en op aanraden van Fe het vlees van het vissenhoofd. En ik moet je heel eerlijk zeggen dat het vlees van het hoofd van een vis echt lekker is. Vooral de wangen zijn smaakvol. De ogen schijnen ook heel lekker te zijn. Maar daar was ik nog niet aan toe om die te proberen.

Na vijf dagen op een boot gezeten te hebben, was ik het ook wel weer beu. Het klinkt heel verwend, maar op een gegeven moment heb je die eilanden, vissen en eten wel weer gezien. En wilde ik graag zelf bepalen waar en wanneer ik ergens naar toe ga. Aangekomen in de haven van El Nido spreken we met zijn alle af om de trip af te sluiten met een dinertje. Zo gezegd, zo gedaan. Maar tijdens het dinertje kwam Anya (onze huisfotografe uit Duitsland) met het idee om morgen nog voor een dag een boottrip te doen. We zouden 6.00 in de ochtend vertrekken. Ik had er echt geen zin in, ik was moe. Maar aan de andere kant was de groep waar ik mee was, wel weer lachen. Dus oké, de volgende dag weer 6.00 op en de boot weer op. We kwamen aan op een strand genaamd 'Secret Beach' wat allang niet meer 'Secret' was omdat alle toeristen daar naar toe gaan. Het was meer een 'Public beach' ipv van 'secret'. Uit meligheid zijn we daar een watergevecht begonnen. Iemand had ontdekt hoe je met je snorkel water kan schieten. Dus daar zaten we dan 30 plussers als een stel kinderen met onze snorkels elkaar te beschieten. Ik had ook voorgesteld om binnenkomende toeristen met onze snorkels aan te pakken. Maar dat ging volgens anderen te ver. Dus maar niet gedaan.

s' Avonds zouden we nu echt afscheid gaan nemen. We gaan eten bij een restaurant met lopend buffet en een live band. De crew kwam uiteraard ook opdagen en er wordt weer sensueel gedanst. Het grappige is het heel normaal is dat mannen sensueel met elkaar dansen. Homo's en travestieten zijn in de Filipijnen absoluut geen probleem. Mannen met make up en nagellak op en hakken waren uiteraard ook aanwezig. Wij proberen doen ook een poging tot het sensueel dansen wat erg heel kosmisch uit zag. Net als op het strandfeest op Hainan vond ik het in het begin wel grappig. Maar op een gegeven moment had ik zoiets nou weten we wel dat je sexy bent. Dus ben ik samen met een droogkloot uit de U.K. overgegaan op de a -seksuele de zogenoemde 'crabdance'. Een en al gekkigheid dus.

Het was tijd om te gaan slowen. Ik kreeg een verzoek van Coco om met hem te gaan slowen. Ik vond het wel komisch om de groep 8 taferelen weer eens her te beleven. Dus ach waarom ook niet. Met uitgestrekte armen en rondkijkend naar het plafond zetten we het slowen in. Het was zo grappig. Totdat uit totaal voor mij onverwachte hoek Coco aangaf dat hij graag met me wilde slapen . Ik wist niet wat ik hoorde en heb uitgelegd dat ik voor hem al een oude vrouw ben van 30. Dat ik tien jaar ouder ben dan hem en hij op zoek moet gaan naar jonge vers vlees. Maar dat was voor Coco geen probleem, leeftijd maakt voor hem niet uit. En ik zag er niet uit als dertig en gedroeg me ook niet als een dertig. Auw! Misschien word het eens tijd dat ik me eens volwassener ga gedragen. Misschien geen watergevechten meer met snorkels en barbiegirl zingen met karaoke. Nee Coco je slaapt gewoon vanavond in je eigen bedje jongen en laat oma maar nu met rust. Uiteraard moesten de anderen hier kostelijk om lachen. Er werden al snel woorden als 'childabuse' naar me toegeworpen. De andere jonge crewleden leken ook wel geïnteresseerd te zijn. Echt zo bizar. Sinds ik op reis ben heb ik voornamelijk jongens van rond de twintig achter me aan. In Mongolie had ik ook al de cameramannen van twintig achter me aan. Ik ben er iedere keer zo verbaasd over! Ik was eigenlijk van plan om, wanneer ik weer terug ben in Nederland, met doelgroep twintigers te gaan werken. Maar ik begin me steeds meer af te vragen of dit wel een goed idee is.

Na afscheid genomen te hebben van iedereen, vertrek ik samen met Linn naar Puerto Princessa. Ik wilde daar ook nog even rond kijken. Maar ik ben daar een paar dagen ziek geweest. Een beetje griepverschijnsel. Dus heb niks gedaan alleen maar in bed gelegen en me zorgen gemaakt, hypergonder dat ik ben, of ik geen Malaria of Dengue had. Gelukkig ging het na een paar dagen al beter en heb ik het vliegtuig kunnen pakken naar mijn volgende bestemming Japan!

Ik heb echt van de Filipijnen genoten! Het waren echt vier fantastische weken. Ik was eigenlijk nog lang niet klaar met de Filipijnen. Er is daar zoveel te zien en te doen. Van prachtige stranden, surfen, snorkelen, hikken, relaxen. Je hebt het hier allemaal. Ik had graag nog naar een eiland met 'Witchdoctors' willen gaan en naar een eiland met ongerepte natuur en een vulkaan.

Conclusie: Een ding is zeker, mij zien ze in de Filipijnen zeker weten nog een keer terug.