Geduld is een schone zaak.

Vanaf zaterdag zit ik al 3 weken in Mongolie. De tijd gaat snel, maar aan de andere kant ook weer niet. Doordat je zoveel meemaakt en indrukken opdoet, lijkt het of je al veel langer zit; uitreiking mini oscars op een kinderkamp, nieuwe opdrachten op het werk, en het bijwonen van opnames. Maar aan de andere kant wil ik nog zoveel dingen doen hier dat het ook weer kort lijkt. Een goede test dus voor mijn geduld!

Bij de Royal Tv heb ik wat opdrachten erbij gekregen. Het is de bedoeling ik het wereldnieuws en de billboard moet gaan presenteren. Daarnaast moet ik contact gaan zoeken met Nederlandse TV omroepen met de vraag of ze willen samenwerken en programma's uit willen wisselen.
Ik moet organisaties benaderen of zij mensen met een beperkingen willen helpen met het bieden van hulpmiddelen.
Ow ja en natuurlijk meehelpen met het maken van een korte film. Klinkt leuk allemaal alleen is er tot nu toe nog niet veel van gekomen. Of misschien wil ik te snel gaan, dat kan natuurlijk ook.

Het voorbereiden van het wereldnieuws is interessant om te doen. Het is de bedoeling dat ik elke dag 5 nieuws items pak om die vervolgens te gaan presenteren in het Engels. Op een internationale nieuwssite, 'The voice of America' kan je per werelddeel het nieuws volgen. 2 items moeten over Azie gaan, 1 item over een ander werelddeel, 1 item over Technology en als laatste een item over de ontwikkelen op gezondheidsgebied.
In het begin is het best moeilijk om de teksten in het Engels te herschrijven. Zoveel ervaring heb ik niet met schrijven en zeker niet in het Engels. Maar ik moet zeggen dat het me steeds beter af gaat. Op deze manier blijf ik goed op de hoogte over wat voornamelijk zich in Azie afspeelt. Je merkt dat het per land/werelddeel verschilt wat voor nieuws je voorgeschoteld krijgt.

Voor de Billboard top 10 moet ik de Amerikaanse top 10 van de hitlijst presenteren met daarbij de laatste roddels/weetjes over de artiesten. Het is de bedoeling dat ik eerst ga oefenen voor de camera. Maar ja van het oefenen komt er helaas niks van. We zijn al anderhalve week verder en heb nog niks kunnen oefenen. Iedere keer komt er wat tussen. Maar eigenlijk ook wel beter, want ik vind het eerlijk gezegd ook wel spannend om in het Engels nog wel te presenteren. Dat wordt lachen, het wereldnieuws presenteren met een 'Dutch' accent. Maar goed, op zich wel een leuke ervaring als dit doorgaat.

Net als de andere twee opdrachten waar ik contact moet gaan zoeken met Nederlandse tv omroepen en Nederlandse hulporganisaties moet ik nog even geduld hebben. Om een beter beeld van Royal tv te krijgen heb ik gevraagd of ik programma's mag zien en voornamelijk de programma's die ze willen gebruiken om uit te wisselen. Ze hebben een programma over Mongolen met een beperkingen. Aan de hand van dit programma willen ze dat ik contact ga zoeken met hulporganisaties in Nederland die hopelijk iets voor deze mensen kunnen betekenen. Ze zijn nog bezig met de engelse ondertiteling er onder te zetten. Dus ook hier kan ik pas verder als ik de programma's heb gezien. Ik moet natuurlijk wel weten over wat het gaat, anders kan ik het ook niet voor ze verkopen.

Wat betreft de korte film eigenlijk ook hetzelfde verhaal. Ik heb er nog niks over gehoord en weet ook net wat mijn rol hierin zal zijn. Ik heb wel al wat filmfestivals voor ze uitgezocht war ze eventueel de film naar toe kunnen sturen.

Voor de rest mag ik opnames bijwonen. Vorig weekend mocht ik mee voor een opname van de talentenshow 'Superstudent' naar een kinderkamp buiten Ulaanbaatar. Daar werd de uitreiking gehouden van mini oscars voor multi getalenteerde Mongolen die, naast dat zij goed scoren op de Universiteit, ook nog eens een ander talent hebben. In dit geval was het talent het maken van een korte film.

Het is gebruikelijk dat kinderen/jongeren in de vakantie naar een kinderkamp gaan. Je kan het vergelijken met Scouting. Kinderen gaan dan een week van huis op kamp en krijgen dan allerlei activiteiten aangeboden.
Het gebouw van het kindercentrum voelt lekker sovjet aan. Nadat we onze spullen in de mooie sovjet slaapzaal hebben gezet is het weer wachten. Op de muren zie je muurschilderingen van verschillende cartoon en sprookjesfiguren. Veel bekende figuren waren er te zien zoals Mickey Mousse, etc. Maar ook russische sprookjes figuren! Pas einde van de middag begin de avond zijn de opnames. Dus je raad het al…….. wachten.

Ik had nu wel de tijd om mijn nieuwe groothoeklens uit te proberen. De cameramannen waren wel onder de indruk van mijn camera en lens. Heb wel wat punten gescoord bij ze. Ze rukten nog net niet mijn camera uit mijn handen. Bij Royal Tv wordt er veel gefilmd met een spiegelreflexcamera. Het voelde wel een beetje raar dat ik een beter camera heb dan hen.

In de avond heb ik genoten van de kinderdisco. Echt geweldig om de Mongolen te zien dansen. Het gaat namelijk als volgt: de kinderleidster gaat midden in de kring staan en laat zijn hoe er gedanst moet worden. De meest sufste dansjes heb ik voorbij zien komen. Erg vermakelijk! De polonaise heb ik ook voorbij zien komen. Hilarisch!

Na de disco was het tijd voor de uitreiking van de Mini Oscars. Bij binnenkomst op de rode loper werden de studenten in hun beste pak/jurk geïnterviewd. In de zaal werden de films getoond. Ik moet zeggen dat er best goede films tussen zaten. Vervolgens kwam de ontknoping wie de oscars had gewonnen.
Na deze lange dag was ik helemaal gesloopt en was ik blij naar mijn bed te kunnen. De volgende dag werden we al om 7.30 door akela uit bed getrommeld voor het ontbijt.

De opnames zijn wel leuk om bij te wonen. Wat jammer is dat ik niks van de taal begrijp en het op een gegeven moment erg saai word. Er is niks vermoeiender om in een omgeving te zitten waar je de taal niet verstaat. Je weet totaal niet wat er gaat gebeuren. Het enige wat je hoort is dsncjkdsfherahero'Celine'ejfoehfi haha. of dkcjdoiihjarofj'facebook'dcsofha. Nu begin ik er langzaam aan te wennen. Maar nooit gedacht dat het zo lastig zou zijn. Je wordt ervan bewust dat taal erg belangrijk is in het contact met mensen maar ook in het begrijpen van je omgeving.

Het is veel wachten en geduld hebben. Wat denk ik ook wel typisch mongools is. Ik mocht een keer mee voor een opname over auto's. Hier hebben we bijna een uur in de auto voor niks gewacht, omdat ze nog aan het lunchen waren.
En wanneer ze zeggen 'kom we gaan!' Dan is het nog 5 minuten of langer wachttijd. Nu weet ik het en sta ik niet meer een kwartier lang ingepakt en al te wachten.

Kortom geduld is hier een schone zaak!